Η Μακρινίτσα είναι ένα από τα πιο γραφικά μέρη του Πηλίου και όχι μόνο. Έχει χαρακτηριστεί ως το μπαλκόνι του Πηλίου από τον Ελευθέριο Βενιζέλο όταν το επισκέφτηκε το 1934 και αντίκρισε τη μοναδική θέα στον Παγασητικό.
Δεδομένου ότι το Πήλιο είναι μια μοναδική συστάδα από γραφικά χωριουδάκια, το να διατηρείς τον τίτλο του πιο γραφικού χωριού του Πηλίου δεν είναι και λίγο πράγμα. Η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική φυσιογνωμία, η ανεπανάληπτη θέα και τα υπέροχα μικρά καλντερίμια της Μακρινίτσας θα σας ταξιδέψουν σε άλλη εποχή και θα ξυπνήσουν μέσα σας συναισθήματα πρωτόγνωρα.
Στην κεντρική πλατεία κάτω από τα υπεραιωνόβια πλατάνια, θα πιείτε το «αθάνατο νερό», όπως το αποκαλούν, από την κρήνη κι αφού ξεδιψάσετε, σηκώσετε το κεφάλι σας και δείτε να ξεδιπλώνεται μπροστά σας όλος ο Βόλος, ο Παγασητικός Κόλπος και τα γύρω βουνά και σίγουρα θα χρειαστείτε αρκετές στιγμές για να απολαύσετε την ομορφιά και τη μοναδικότητα της περιοχής.
Η Μακρινίτσα είναι ένας διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός που απλώνεται σχεδόν κατακόρυφα στη πλαγιά του Πηλίου πάνω από τον Βόλο, από τον οποίο απέχει 17 χιλ. μέσω Πορταριάς και 10 χιλ. μέσω Κουκουράβας.
Τα αρχοντικά της χρονολογούνται από το 18ο και 19ο αιώνα. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι τριώροφα και λιθόκτιστα. Παρατηρήστε ιδιαίτερα την αρχιτεκτονική τους: κάθε αρχοντικό είναι σαν ένα μικρό κάστρο. Η κατασκευή τους είναι φρουριακή: σιδερόφρακτα παράθυρα, πολεμίστρες, αμπάρες, καταχύστρες ή ζεματίστρες και αμυντικοί πυργίσκοι. Τέτοια αρχοντικά που σώζονται είναι του Βαΐτζη στην Κουκουράβα (1761), του Χατζηκώστα, του Τοπάλη, του Βλαχλή και πολλά άλλα.
Η κυκλοφορία στον οικισμό γίνεται αιώνες τώρα από το βασικό καλντερίμι, την ραχοκοκαλιά του οικισμού, που διασχίζει όλο το χωριό από την ψηλότερη συνοικία, του Κακουνά, ως τη χαμηλότερη, την Κουκουράβα. Ένα δευτερεύον σύστημα λιθόστρωτων δρόμων προς όλες τις κατευθύνσεις εξασφαλίζει την πρόσβαση και στα πιο απομακρυσμένα σπίτια. Εσείς μην μείνετε μόνο στις ταβέρνες και τα καφενεία του χωριού. Περπατήστε τα πλακόστρωτα. Είναι ένα ανεκτίμητο ταξίδι στον χρόνο.
Σίγουρα θα χρειαστεί να επισκεφτείτε κάποια από τα σημεία που παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, όπως τα ιστορικά καφενεία του χωριού καθώς επίσης και το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Ιστορίας Πηλίου που στεγάζεται σε ένα αρχοντικό του 1844. Η λαογραφική συλλογή του περιλαμβάνει πλήθος ενδιαφέροντα εκθέματα, όπως παραδοσιακές φορεσιές του Πηλίου, ιστορικά κειμήλια της Μακρινίτσας, όπως το λάβαρο της Επανάστασης του 1878 και εξοπλισμό της κλωστικής και υφαντικής τέχνης.
«Το παζάρι της Μακρινίτσας», η λιθόστρωτη πλατεία με τα πλατάνια, την παλιά κρήνη με τις χάλκινες κεφαλές λεόντων και τη γραφική εκκλησία του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου.
Οι ντριστέλες, τα υδροτριβεία λίγο πριν φτάσετε στη Μακρινίτσα όπου πλένονται ακόμη και σήμερα τα στρωσίδια και οι φλοκάτες.
Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε κάποια από τα παραδοσιακά εδέσματα της περιοχής όπως σπεντζοφάι, φασολάδα, χάντρες, τυρόψωμο και λιόψωμο.
Η Μακρινίτσα απέχει από την Αθήνα 338 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη 218 χιλιόμετρα. Και στις δύο περιπτώσεις μπορείτε να φτάσετε με ασφάλεια και άνεση χρησιμοποιώντας το σύγχρονο και ασφαλές περιβάλλον που προσφέρει η λειτουργία των Ελληνικών Αυτοκινητοδρόμων μελών της HELLASTRON.
Από την Θεσσαλονίκη, θα χρησιμοποιήσετε τον αυτοκινητόδρομο «Εγνατία Οδός» με κατεύθυνση προς Αθήνα μέχρι το «Κλειδί» και τον Αυτοκινητόδρομο «Αιγαίου» (Ράχες-Κλειδί) με την ίδια κατεύθυνση μέχρι τον κόμβο του Βελεστίνου. Στη συνέχεια χρησιμοποιώντας την παλαιά Εθνική Οδό Λάρισας – Βόλου την περιφερειακή οδό Βόλου και την επαρχιακή οδό Βόλου-Πηλίου θα φτάσετε στη Μακρινίτσα.
Από την Αθήνα θα χρησιμοποιήσετε τον αυτοκινητόδρομο «Νέα Οδός» (Αθήνα- Σκάρφεια), τον αυτοκινητόδρομο «Κεντρική Οδός» (Σκάρφεια-Ράχες) και τον αυτοκινητόδρομο «Αιγαίου» (Ράχες-Κλειδί) μέχρι τον κόμβο του Βελεστίνου. Στη συνέχεια χρησιμοποιώντας παλαιά Εθνική Οδό Λάρισας – Βόλου την περιφερειακή οδό Βόλου και την επαρχιακή οδό Βόλου-Πηλίου θα φτάσετε στον τελικό προορισμό σας.
